Er heerst een gemoedelijk sfeertje op het knusse Rotterdam Airport, waar ik wacht op mijn vlucht naar Tenerife. Ik zit in een luie stoel en geniet van mijn koffie met stroopwafel, terwijl ik gezellig klets met een geëmigreerde oma, die Sinterklaas was wezen vieren met haar kleinkinderen in Gouda maar nu blij is dat ze weer terug mag naar Spanje.

Dan gaan de deuren open en mogen we naar het vliegtuig wandelen. Onderaan de trap naar de vliegtuigdeur gaat het allemaal nogal moeizaam. Lijdzaam maar vol begrip zie ik toe hoe de een na de andere bejaarde haar rollator afgeeft om vervolgens tergend langzaam onder begeleiding naar boven te strompelen.

Terwijl we zo staan te wachten roept een zestiger achter me heeeeee hahaha naar me alsof hij een oude kennis na vele jaren weerziet, en ik vraag me af waar ik dat stel toch van ken. Ik kijk nog eens goed. O ja, verrek zeg, zij stonden daarnet voor dezelfde incheckbalie als ik en we hadden even goedemorgen gezegd, dat is nog eens toevallig zeg!! Met enige vertraging toon ik mij nu dan ook overstelpt door enthousiasme. "Oh hahaha je had ons nog niet in de gaten he haha!", klinkt het nog. 

Als we eenmaal klaar zijn voor vertrek breekt na dagen van bar

Nederlands herfstweer ineens het zonnetje even door. Een vrouw roept "Hadden we net zo goed thuis kunnen blijven" en het halve vliegtuig buldert mee. Mijn eerste vakantie naar de zon is begonnen!

Maar in tegenstelling tot vele van deze vakantiegangers zal ik mezelf toeleggen op een actieve wandelvakantie, en verblijven buiten de gebieden voor massatoerisme. Natuurlijk ga ik ook genieten van het heerlijke klimaat en het comfort van fijne apartementen, maar overdag wil ik zoveel mogelijk naar plaatsen die met de auto onbereikbaar zijn.