Mijn Azië-verleden

​

Japan (november 2015)

Japan had ik als vakantiebestemming nog nooit overwogen, maar toen ik een scherpe aanbieding zag voor een vlucht twijfelde ik niet lang. Hoewel ik al heel wat van Azië had gezien bleek Japan een unieke bestemming te zijn waar ik vaak genoot. Het culinaire aspect bleek zoals verwacht een aardige bonus!

​

India (juni 2015)

Eindelijk ging een oude droom in vervulling. Kashmir, Srinagar, Ladakh en Leh in de Indiase Himalaya waren voor mij altijd illustere namen geweest. Nu was de regio zo eenvoudig toegankelijk geworden dat deze op enkele plaatsen overspoeld werd door Indiase toeristen, maar heel moeilijk om de meest gebaande paden te vermijden was het gelukkig niet.

​​

3 maanden (april 2009 - juli 2009)

Nadat mijn arbeidscontract in Singapore was uitgediend, maakte ik met mijn toenmalige vriendin van de gelegenheid gebruik om op het gemakje terug naar Europa te reizen. India, Nepal en China werden vereerd met een herhalingsbezoek, en stelden wederom niet teleur. Vervolgens waren we een maand in Mongolië, waar we eerst te voet 8 dagen langs yurten trokken, en vervolgens het nauwelijks bezochte Oost Mongolië doorkruisten per jeeptour. We reisden in zo'n 75 uur per trein naar Moskou, en sloten af met een ruime tussenstop in Letland.   

​

Emigratie naar Singapore  (maart 2006 - 2009)

Na mijn lange Azië-reis was ik tijdelijk volledig gericht op Afrika als reisbestemming. Mijn spaarpot was leeg en ik bracht bijna een jaar zonder vakantie door op kantoor. Toen mijn werkgever me vroeg voor drie jaar naar Singapore te verkassen hoefde ik niet lang na te denken. Het leek me professioneel een uitgelezen kans, en een betere uitvalsbasis dan Singapore kon ik me nauwelijks voorstellen. De stadstaat kon me als toerist tijdens eerdere bezoeken nog nauwelijks bekoren, maar als resident begon ik Singapore nu met veel enthousiasme te ontdekken. Ik ondernam ook meer dan 20 lange weekendtips naar landen als Maleisië, Indonesië, Thailand, Vietnam en Hong Kong.  Vakantie vieren deed ik vooral in Thailand, China, Cambodja, Maleisië en op de Filipijnen. Ook voor mijn werk reisde ik een aantal keren naar China. 

​

14 maanden door Azië  (10 jul 2001 t/m 23 sept. 2002)

Centraal Azië

Na de twee voorgaande, korte vakanties wilde ik niets anders dan backpacken in Azië, en wel voor onbepaalde tijd. Ik nam ontslag en liet huis en haard achter met een enkeltje Moskou op zak. Stapte daar op de trein naar het Kazachse Alma Ata, perfect gesitueerd om Centraal Azië te gaan ontdekken. De reis duurde meer dan 70 uur en leverde, behalve een indruk van het monotone woestijnlandschap, diverse bijzondere ontmoetingen op. Centraal Azië verkeerde nog grotendeels in een transitieperiode na het uiteenvallen van de Sovjet Unie, en er was nog nauwelijks sprake van een backpackerstrail. Ik bezocht een aantal Lonely Planet highlights in de spectaculaire bergstaat Kirgizië, en bereikte middels een memorabele roadtrip de Uzbeekse hoofdstad Tashkent. In de bus naar Samarkand werd ik spontaan uitgenodigd om een bruiloft te komen vieren bij een familie in een naburig dorp, waar ik vervolgens met veel animo een aantal dagen logeerde. Ik reisde langs de oude Zijderoute verder naar indrukwekkende historische steden als Bukhara en Khiva. Met drie Slovenen maakte ik een excursie naar het opgedroogde Aralmeer. Bij Nukus trokken we daarna de grens over naar het door corruptie geteisterde Turkmenistan. We huurden we een Lada taxi waarmee we de onherbergzame Karakum woestijn doorkruisten. In Turkmenistan maakten de bizarre persoonsverheerlijking van dictator Niyazov en de ervaring van het rondreizen in zo'n land veel meer indruk dan de paar bezienswaardigheden die ik er aandeed. Via Tashkent en Osh keerde ik weer terug naar de Kirgizische hoofdstad Bishkek, vanwaar ik met een gespecialiseerd reisbureau de prachtige tweedaagse tocht over de Torugart Pass maakte, de hooggelegen grensovergang met China. Onderweg zag ik in een homestay de aanslagen van 9/11 op tv.

 

China

Het Chinese Kashgar was zeker qua voedsel een verademing na ruim twee maanden plov. Maar ik wilde via de Karakoram Highway naar de Pakistaanse Himalaya, en daar stapelden de problemen zich na 9/11 op. Paniek, grens gesloten, negatief reisadvies. Helaas, deze droom ging niet in vervulling. Ik trok verder door de Chinese autonome regio Xinjiang; door woestijn en oasesteden, waar de oude wijken nog Turkestan ademden. Vervolgde mijn weg door de provincie Gansu, een bergachtige regio aan de rand van het Tibetaans Plateau, met een aantal fascinerende Tibetaanse nederzettingen. Zo woonde ik in Langmusi een sky burial bij. Ik wilde verder naar Chengdu en vervolgens naar Tibet. Maar door regen en landverschuivingen waren de bergwegen onbegaanbaar en moest ik ook dit plan opgeven. Met een enorme omweg en extra stops in Xi´an (Terracotta Army) en Peking (Great Wall) bereikte ik Chengdu een week of twee later alsnog. Onvergetelijk was hier dat ik na 32 uur in de trein hongerig en onwetend een Sichuan hot pot restaurant binnenstapte, snel zomaar iets bestelde van de onleesbare kaart, en ik na een paar hapjes met compleet verdoofde mond en rood aangelopen gezicht weer even hongerig naar buiten vluchtte.  

 

Tibet

Tibet was vanuit China voor een buitenlander alleen toegankelijk als deelnemer aan een 3-daagse groepsreis naar Lhasa. Zodra ik daar vanaf was reisde ik zelfstandig naar het hooggelegen bergmeer Nam Tso, deels gezeten in de laadbak van een mini tractor. In deze periode raakte ik bevriend met de Zwitser Denis, met wie ik gedurende een maand of twee regelmatig zou optrekken. We bleven tien dagen in Lhasa en vertrokken toen zonder reisvergunning naar Gyantse en Shigatse. Officieel waren een groepspermit en het inhuren van een Chinese toezichthouder verplicht, maar we hadden principiële en financiële bezwaren en waagden het erop. Want, we hadden gehoord dat in Shigatse via de achterdeur van het Public Security Bureau wél individuele permits werden uitgegeven, welke we wilden aanvragen voor de route naar Nepal.  En dat bleek nog te kloppen ook. We namen een bus zover als mogelijk was, en liftten verder over de Friendship Highway tot we de afslag naar het Rongphu Klooster naderden. Daar begonnen we aan onze voettocht; we sliepen in een meegenomen tent, op stofnesten van Tibetaanse families in de dorpjes onderweg en uiteindelijk bij het Klooster zelf. In de ochtend van dag vier liep ik solo naar Everest Base Camp, een magische ervaring in een compleet verlaten landschap. Later die dag kregen we een lift terug naar de bewoonde wereld met de kloostertruck, vol met zingende nonnen die afdaalden voor de winter. 

 

Nepal

Eenmaal in Nepal gingen we meteen door met het Annapurna Circuit, een superbe teahouse-trekking van twee weken rondom machtige zeven- en achtduizenders in het Himalayagebergte. Op sommige dagen maakten we er een regelrechte partytrek van, met minimale verplaatsing en veel plezier; op andere dagen liepen we dan een waanzinnige tien uur of meer. Na de trekking had ik te kampen met wat twijfels. Ik was nu 5 maanden onderweg, het was steeds weergaloos geweest, maar hoe nu verder, en had ik daar nog wel zin in. Het was daarom niet verwonderlijk dat ik twee weken bleef hangen in Kathmandu en de gezellige toeristenwijk Thamel zelden uit kwam, ondanks de avondklok die er elke avond om 9 uur inging. Eigenlijk verlangde ik nu alleen nog maar naar Thailand, maar het zou nog twee maanden duren voordat ik daar uit het vliegtuig stapte...

 

India en Bangladesh 

"India, you love it or you hate it", luidt het cliché. Op mij waren beide uitersten van toepassing; ik ervoer de unieke mix van irritatie en verwondering vrijwel iedere dag. Via bedevaartsplaats Varanasi, met zijn fascinerende rituele crematies langs de Ganges en zijn dito oude stad, reisde ik naar Agra, waar ik steil achterover sloeg bij het zien van de Taj Mahal. In de deelstaat Rajasthan vierde ik oud en nieuw in de hippie-enclave Pushkar; in Jaisalmer boekte ik een vijfdaagse camelsafari in de woestijn, en - anders dan was voorgespiegeld - bleek ik slechts alleen met de gids te zijn. Desondanks deed me dit me bijzonder goed. De stilte, het gebrek aan impulsen, de vele uren hobbelen in het zadel, het slapen onder de sterren, de simpele routine van alledag. Na de flinke overdosis Rajasthan, waar ik ook nog steden als Udaipur, Jodhpur en Jaipur had bezocht, maakte ik per trein de grote oversteek naar Calcutta, met als doel een vlucht naar Myanmar. Maar op de meegenomen wereldkaart zag ik dat een ander, voor mij volstrekt onbekend land hier ook om de hoek lag: Bangladesh. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. In Sudder Street (de Khao San Road van Calcutta) vond ik een Lonely Planet (eerste uitgave) en een paar dagen later stond ik dus in hoofdstad Dhaka. De eerste paar dagen werd ik nog geteisterd door een forse ooglidinfectie, waardoor ik me vaak ongelukkig voelde. Maar door een wonderbaarlijke ontmoeting veranderde dit terstond. Gastvrijheid, vriendelijkheid, maar ook nieuwsgierigheid en religie gaan ver in Bangladesh. Ik werd uitgenodigd voor een cricketmatch tussen Bangladesh en Pakistan in een uitverkocht stadion, en maakte een aantal leuke excursies, onder meer naar theeplantages en per oude raderboot over de rivieren. Maar in Bangladesh waren toch de mensen het hoogtepunt.

 

Birma (Myanmar) 

De vlucht van India naar Birma (Myanmar) is kort, maar ook een reuzenstap. Naar een andere wereld die Zuidoost-Azië heet. Het bezoeken van Myanmar was controversieel. Je kon niet voorkomen dat een deel van je bestedingen in handen van de militaire junta viel, zodat je indirect bij zou dragen aan de onderdrukking van de bevolking. Ik wilde dat punt niet bagatelliseren, maar met mijn manier van reizen en handelen zou de impact wel meevallen en het weerhield me er dan ook niet van het land te bezoeken. Het tempo in Myanmar lag een stuk lager dan op het Indiaas Subcontinent, het was er ook veel minder druk, en ik voelde me dan ook meteen veel en veel relaxter. Er waren ook altijd en overal pelgrims op pad.  Je kreeg zo een idee van hun religie en cultuur en ze zorgden vaak voor een vrolijke, uitgelaten sfeer. Ik keek wat om me heen in steden als Yangon en Mandalay, maakte een toeristisch boottochtje over Inle Lake, gevolgd door een good feel drie daagse hilltribe trekking in de omgeving van Kalaw. Het hoogtepunt van mijn tijd in Myanmar was het per fiets ontdekken van Bagan, een uitgestrekt gebied volgepakt met ontelbare boeddhistische bouwwerken, geruïneerd of nog in magistrale staat verkerend, sommige al duizend jaar oud. 

​

Thailand

En toen was het tijd voor paradijs Thailand. Hier had ik vaak naar uitgezien, nu was het pas echt tijd voor vakantie. Na een nachtje Bangkok ging ik dan ook gelijk door naar het eiland Koh Tao. De eerste dagen was ik vooral bezig met het behalen van mijn duikbrevet. Amuseerde me verder ook kostelijk, huurde permanent een scooter en vond op één van mijn verkenningstochtjes een simpele accommodatie op een heuvel met uitzicht over zee, aan de rustige oostkant van het eiland. De hutjes hier werden vooral bewoond door long stayers en er was een outdoor bar die tevens als huiskamer dienst deed. Het was er gezellig, relaxter kon het niet en met de scooter was ik altijd mobiel. Het duurde dan ook twee weken tot mijn volgende move. Met een groepje van Island Hill vertrokken we voor een paar dagen naar het naburige eiland Koh Phangan, met als voornaamste doel de Full Moon Party. Toen het zover was namen we een pilletje dat we kochten bij de pancake woman, en feestten tot zonsopgang. Na deze overweldigende ervaring crashte in mijn hangmat en sliep de hele dag door. Maar 's-avonds was ik zwak en ziek, en bleken mijn uitdrogingsverschijnselen van dien aard dat de lokale arts me doorverwees naar het ziekenhuis van Surat Thani, op het vasteland, voor een etmaal aan het infuus. Ik voelde me daarna nog steeds niet erg lekker, maar omdat mijn visum nu dreigde te verlopen ging ik toch maar naar Maleisië, een lange reis via Penang naar de Cameron Highlands om precies te zijn. Ik maakte er een paar wandelingen, maar ontbeerde energie en zin en besloot voorlopig terug te keren naar de Thaise kust. Pas toen ik helemaal top was ging ik weer naar Maleisië, en reisde via Malakka per ferry naar het Indonesische eiland Sumatra.

 

Indonesië 1e visum (Sumatra, Java, Flores)

Indonesië is goedkoop, er valt veel te zien, zowel klimaat als eten zijn er voortreffelijk en de sfeer is er over het algemeen relaxed. Mijn bezoek aan Indonesië nam dan ook niet minder dan 20 weken in beslag, slechts 2 keer onderbroken voor een visa run naar Singapore.

In Bukittinggi op Sumatra boekte ik een 10-daagse tour naar Pulau Siberut. Een avontuurlijke jungletrekking naar de binnenlanden van het eiland, waar we op een actieve en leuke manier uitgebreid kennis maakten met de traditionele leefwijze van de Mentawai. Na terugkomst bleef ik nog enige tijd samenreizen met twee andere deelnemers aan de tour. We relaxten aan het pittoreske kratermeer Maninjau, waar helaas mijn camera met alle foto's van de trekking werd gestolen. Met een mega Pelni ship reisden we naar Jakarta op Java, gevolgd door een meerdaagse tour die na diverse onderbrekingen zou eindigen in Yogyakarta. Een van de spectaculairste stops was wel die bij de Papandayan vulkaan, die op uitbarsten stond. Vanuit "Yogya" bezochten we de beroemde 9e eeuwse boeddha tempel Borobudur, en we maakten een nachtelijke excursie naar de vulkaan Gunung Merapi, die om de paar minuten lava spuwde dat vervolgens met veel geweld langs de flanken naar beneden donderde. Ook onze laatste bestemming op Java stond in het teken van een vulkaan en wel die van Mount Bromo, waar we een gids inhuurden voor een prachtige 3-daagse trektocht. Ik nam afscheid van mijn twee kameraden en vertrok naar een ander eiland, Pulau Flores. Met een combinatie van bussen en boten deed ik er 3 dagen over om Moni te bereiken. Dit dorpje ligt aan de voet van de vulkaan Kelimutu, bekend van zijn bijzondere krater met drie gekleurde meren, die ik de volgende ochtend tijdens zonsopgang ging bewonderen. Ook deed ik het plaatsje Bajawa aan, waar kort daarvoor zes rode kratermeertjes waren ontstaan na een recente vulkaanuitbarsting aldaar. Na nog enkele omzwervingen op traag en kleurrijk Flores was het tijd voor de toeristische kustplaats Labuanbajo. Nu had ik in Thailand m'n duikbrevet behaald en dat kwam hier goed van pas. Elke minuut van mijn vier duiken hier  - waaronder in het Komodo Marine Park - overtrof werkelijk alles van wat ik in Thailand ooit onderwater had gezien. Ook ging ik mee met een wandeltour naar naar het eiland Rinca, een van de weinige leefgebieden van de Komodo Dragons. Na al dat moois was het weer twee dagen voortdurend reizen, om tenslotte via de Javaanse havenstad Semarang met een Pelni ship koers te zetten naar modern Singapore. 

​

Indonesië 2e visum (Sumatra inclusief Aceh) (u/c)

Indonesië 3e visum (Java/Bali) (u/c)

​

NB: Tijdens deze lange reis heb ik enkele statistieken en ranglijsten samengesteld, welke hier te vinden zijn (u/c).

​

Laos (2000)

De vakantie in Thailand smaakte naar meer en dus greep ik in 2000 mijn kans om twee weken naar Laos te gaan. Na een paar dagen Thailand volgde de populaire tweedaagse boottocht naar Luang Prabang over de Mekong, gevolgd door onder meer een lange, onvergetelijke roadtrip naar de Plain of Jars. 

​

Thailand (1998)

Mijn eerste bestemming buiten Europa was Thailand. Een vakantie met een gangbare indeling, maar met groot plezier: Weekje in het Noorden, weekje Bangkok met dagtrips en een weekje aan het strand, in dit geval op Koh Samui.